روایت شده است که براى رفع غم و اندوه (وحلّ مشکلات) به سجده مى روى وصد مرتبه مى گویى:
یا حَىُّ یا قَیُّومُ، یا لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، بِرَحْمَتِکَ اَسْتَغیثُ، فَاکْفِنى ما
اى زنده اى پاینده اى که معبودى جز تو نیست به رحمت تو پناه برم پس کفایت کن آنچه برایم
اَهَمَّنى، وَ لا تَکِلْنى اِلى نَفْسى.(1)
اهمیّت دارد و وامگذارم به خودم.