همان بزرگوار نیز نقل کرده است که هر کس، خواهان تندرستى و بهبودى از دردى است که گرفتار آن شده، در سجده دوم، از رکعت اوّلِ نماز شب، این دعا را بخواند:
یا عَلِىُّ یا عَظیمُ، یا رَحْمنُ یا رَحیمُ، یا سامِعَ الدَّعَواتِ، یا مُعْطِىَ
اى والا اى بزرگ اى بخشاینده اى مهربان اى شنواى دعاها اى عطاکننده خیرات
الْخَیْراتِ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِهِ، وَاَعْطِنى مِنْ خَیْرِ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ ما
درود فرست بر محمّد و آلش و بده به من از خیر دنیا و آخرت آنچه را
اَنْتَ اَهْلُهُ، وَاصْرِفْ عَنّى مِنْ شَرِّ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ ما اَنْتَ اَهْلُهُ، وَ اَذْهِبْ
تو شایسته آنى و دور کن از من از شر دنیا و آخرت آنچه را تو شایسته آنى و دور کن
عَنّى هذَا الْوَجَعَ
از من این درد را
(و نام آن بیمارى را ببرد)
فَاِنَّهُ قَدْ غاظَنى وَ اَحْزَنَنى
که به راستى ناراحتم کرده و محزونم نموده
و اصرار کند در دعا، ان شاءاللّه تعالى، بهبودى مى یابد.(1)