مرحوم کفعمى از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که هنگام بیمارى، در حالى که زیر آسمان قرار مى گیرى، دست ها را بلند کن و بگو:
اَللّهُمَّ اِنَّکَ عَیَّرْتَ اَقْواماً فى کِتابِکَ، فَقُلْتَ: قُلِ ادْعُوا الَّذینَ زَعَمْتُمْ مِنْ
خدایا تو سرزنش کردى مردمى را در کتاب خود و فرمودى «بگو بخوانید آن کسانى را که
دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَلا تَحْویلاً.فَیا مَنْ لا یَمْلِکُ کَشْفَ
به جز خدا پنداشتید که نتوانند بردارند زیان و محنت را از شما و نه آن را بگردانند» پس اى خدایى که جز تو نتواند بردارد
ضُرّى وَ لا تَحْویلَهُ عَنّى اَحَدٌ غَیْرُهُ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِهِ، وَاکْشِفْ
محنتم را و نه بگرداندش آن را از من هیچ کس درود فرست بر محمّد و آلش و برطرف کن
ضُرّى، وَحَوِّلْهُ اِلى مَنْ یَدْعُو مَعَکَ اِلهاً آخَرَ، فَاِنّى اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ غَیْرُکَ.(1)
محنتم را و بگردانش به نزد کسى که بخواند با تو معبود دیگرى را چون من گواهى دهم که معبودى جز تو نیست.