از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که در شب «زفاف» هنگامى که به نزد عروس مى روى، رو به قبله بنشینید و بگو:
اَللّهُمَّ بِاَمانَتِکَ اَخَذْتُها، وَبِکَلِماتِکَ اسْتَحْلَلْتُها، فَاِنْ قَضَیْتَ لى مِنْها وَلَداً،
خدایا به امانت تو او را گرفتم و به کلمات تو حلالش کردم پس اگر از او فرزندى نصیبم کردى
فَاجْعَلْهُ مُبارَکاً تَقِیّاً مِنْ شیعَةِ آلِ مُحَمَّد، وَلاتَجْعَلْ لِلشَّیْطانِ فیهِ شِرْکاً
او را مبارک و با تقوا و از شیعیان آل محمّد قرار ده و براى شیطان در او شرکت
وَلانَصیباً.(1)
و نصیبى قرار مده.
یادآورى: متأسّفانه افراد ناآگاه شب زفاف را که پایه زندگى خانوادگى در آن گذارده مى شود چنان آلوده به گناه مى سازند که خیر و برکت را از آن خانواده دور مى کنند. سزاوار است اهل ایمان از امر به معروف و نهى از منکر توأم با ادب و احترام خوددارى نکنند.