4. خرافات دیگر در میان اعراب جاهلى

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
پیام قرآن جلد 08
5. در مسائل اخلاقى سخت فاسد بودند3. عبادات عجیب آنها

از جمله در مورد گوشت هاى حلال و حرام، احکام و قوانین زشت و بى معنایى براى خود درست کرده بودند; چنانکه قرآن مى گوید: (وَقَالُوا هَذِهِ أَنْعَامٌ وَحَرْثٌ حِجْرٌ لاَ یَطْعَمُهَا إِلاَّ مَنْ نَّشَاءُ بِزَعْمِهِمْ وَأَنْعَامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا): «و گفتند: این چهارپایان و زراعت (که مخصوص بتها است، براى همه) ممنوع است; و جز کسانى که ما بخواهیم (به گمان آنها) نباید از آن بخورند. و (اینها) چهارپایانى است که سوار شدن بر آنها حرام شده است.»(1) ظاهراً به خاطر این که آن را هم مخصوص بت ها کرده بودند.

و در آیه بعد از آن مى خوانیم: (وَقَالُوا مَا فِى بُطُونِ هَذِهِ الاَْنْعَامِ خَالِصَةٌ لِّذُکُورِنَا وَمُحَرَّمٌ عَلَى أَزْوَاجِنَا وَإِنْ یَکُنْ مَیْتَةً فَهُمْ فِیهِ شُرَکَاءُ): «و گفتند: بچه هایى که در شکم این حیوانات است، مخصوص مردان ماست; و بر همسران ما حرام است; امّا اگر مرده باشد ]= مرده متولّد شود[، همه در آن شریکند.»(2)

قرآن در ذیل این آیات، آنها را به خاطر این بدعت هاى زشت به عذاب الهى تهدید کرده، و مى گوید: (قَدْ خَسِرَ الَّذِینَ قَتَلُوا أَوْلاَدَهُمْ سَفَهاً بِغَیْرِ عِلْم وَحَرَّمُوا مَا رَزَقَهُمُ اللهُ افْتِرَاءً عَلَى اللهِ قَدْ ضَلُّوا وَمَا کَانُوا مُهْتَدِینَ): «به یقین کسانى که فرزندان خود را از روى سفاهت و نادانى کشتند، گرفتار خسران شدند; (زیرا) آنچه را خدا به آنها روزى داده بود، برخود حرام کردند; و بر خدا افترا بستند. آنها گمراه شدند; و هدایت نیافتند»(3)

حتى بعضى از سنّت هاى باقى مانده از انبیاء را چنان تحریف مى کردند که عملا بى اثر مى شد; مانند سنّت تحریم جنگ در ماه هاى حرام (ذى القعده، ذى الحجه، محرم و رجب) که عامل باز دارنده اى در برابر جنگ و خونریزى بى حساب آنان بود که به وسیله سنّت خرافى «نسیئ» بى اثر نمودند; به این معنا که هر وقت مى خواستند احترام ماههاى حرام را بشکنند، مى گفتند: مانعى ندارد، یک ماه دیگر را به جاى آن مى نهیم، که قرآن سخت، این عمل زشت را مذمت کرده و مى گوید: (إِنَّمَا النَّسِىءُ زِیَادَةٌ فِى الْکُفْرِ): «تأخیر ماه هاى حرام (و جا به جا کردن آنها) فقط، افزایشى در کفر (مشرکان) است».(1) حج و زیارت خانه خدا که از سنن ابراهیم(علیه السلام) و عاملى براى وحدت و تقرّب به خدا بود، آنچنان آلوده به خرافات شده بود که نه تنها مایه تقرّب به خدا نمى گشت، بلکه مردم را از خدا دور مى کرد و از یکدیگر نیز پراکنده مى ساخت; چون مسائل قومى و شرک و بت پرستى بر آن حاکم بود.


1. سوره انعام: 138.
2. سوره انعام، آیه 139.
3. سوره انعام، آیه 140.

 

 
 
 
 
 

 

5. در مسائل اخلاقى سخت فاسد بودند3. عبادات عجیب آنها
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma