6. قرآن و زندگى در کرات دیگر!

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
پیام قرآن جلد 08
7. قرآن و آفرینش کوه ها 5. قرآن و گسترش جهان

در آیه 29 سوره شورى آمده است: (وَمِنْ آیَاتِهِ خَلْقُ السَّماوَاتِ وَالاَْرْضِ وَمَا بَثَّ فِیهِمَا مِنْ دَابَّة وَهُوَ عَلَى جَمْعِهِمْ إِذَا یَشَاءُ قَدِیرٌ): «و از آیات اوست آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از جنبندگان در آنها منتشر نموده; و او هرگاه بخواهد بر گردآورى آنها توانا است».

آیا حیات و زندگى مخصوص کره زمین است و کرات دیگر مطلقاً مسکونى نیستند؟ دانشمندان پیشین همواره این مسأله را با تردید یا نظرى منفى دنبال مى کردند ولى تحقیقات اخیر دانشمندان به ما مى گوید حیات و زندگى مخصوص کره زمین نیست.

در کتاب حیات در جهان از انتشارات مجله لایف چنین مى خوانیم: «بطورى که دانشمندان حساب کرده اند تنها در کهکشان ما ممکن است میلیون ها ستاره وجود داشته باشد که سیارات تابع آنها مسکونى باشند».

بعضى قدم را از این فراتر نهاده اند و عقیده دارند که در بعضى از کرات آسمانى موجودات زنده بسیار پیشرفته تر از انسان وجود دارند و پیام هاى رادیویى از فضا پخش مى کنند و ما هرگز قادر به مثل آن نیستیم و براى گیرنده هاى ما کاملا قابل درک است هر چند زبان آن را نمى دانیم و نمى فهمیم.

به هر حال آیه فوق که با صراحت مى گوید: «خداوند موجودات زنده اى را در زمین و آسمانها منتشر ساخته است»، به خوبى از زندگى موجودات دیگر خبر مى دهد و این که تصور کنیم منظور از موجودات زنده آسمان ها، فرشتگان باشد کاملا اشتباه است; چرا که واژه دابَّة (جنبنده) تنها به معناى موجودات جسمانى است و بر فرشتگان اطلاق نمى شود; لذا قرآن مجید آنجا که مى خواهد از فرشتگان نام ببرد بعد از ذکر دابَّة جداگانه از ملائکه سخن مى گوید; چنانکه در آیه 49 سوره نحل مى خوانیم: (وَللهِِ یَسْجُدُ مَا فِى السَّماوَاتِ وَمَا فِى الاَْرْضِ مِنْ دَابَّة وَالْمَلاَئِکَةُ وَهُمْ لاَ یَسْتَکْبِرُونَ): «(نه تنها سایه ها، بلکه) تمام آنچه در آسمانها و زمین از جنبندگان وجود دارد، و همچنین فرشتگان، براى خدا سجده مى کنند، در حالى که تکبّر نمىورزند».

به طورى که مى بینیم ملائکه در مقابل دابَّة قرار گرفته و این مطلب دلیل بر این است که دابَّة در آیه مورد بحث فرشتگان را شامل نمى شود.

جالب این که فخر رازى در تفسیر آیه مورد بحث مى گوید: «بعید نیست گفته شود که خداوند در آسمان ها انواعى از موجودات زنده آفریده است که راه مى روند، همانند انسان ها بر روى زمین»(1).

در حدیث جالبى از امیر مؤمنان على (علیه السلام)مى خوانیم:

«هذِهِ النُّجومُ الّتى فى السّماءِ مَدائِنُ مِثلُ المَدائنِ الّتى فىِ الارضِ مَربوطَةٌ کُلُّ مَدینة الى عَمود مِن نُور»: «ستارگانى که در آسمان است شهرهائى است همچون شهرهاى زمین; و هر شهرى با شهر دیگر (هر ستاره اى با ستاره دیگر) با ستونى از نور مرتبط است»(2).

روایات دیگرى نیز در این زمینه در منابع اسلامى آمده است(3).

ناگفته پیدا است که این معلومات، از همان منبعى مى جوشد که قرآن مجید از آن جوشیده است و گرنه در آن عصر و زمان، هیچ کس آگاهى بر این مسائل نداشت.


1. تفسیر فخر رازى، جلد 27، صفحه 171.
2. سفینة البحار، ماده نجم، جلد 2، صفحه 574.
3. براى اطلاع بیشتر مى توانید به کتاب الهیئة و الاسلام مراجعه فرمایید.
 
 
 
 

 

7. قرآن و آفرینش کوه ها 5. قرآن و گسترش جهان
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma