سؤال 385. اگر زنى خواسته باشد با مردى با این شرط ازدواج کند که مرد او را در طلاق دادن از طرف خود وکیل کند، آیا چنین شرطى صحیح است؟ آیا این شرط در ضمنِ عقد ازدواج هم تحقّق مى یابد؟ یا باید در ضمن یک معامله لازم دیگرى تحقّق یابد؟
جواب: این شرط مى تواند در ضمن عقد ازدواج، یا عقد لازم دیگرى باشد.
سؤال 386. آیا زن مى تواند حقّ وکالت در طلاق دادن از طرف مرد را نه براى خود، بلکه براى یک فرد ثالث، مثلاً براى پدر خود، به عنوان شرط عقد ازدواج قرار بدهد؟ آیا در این صورت نیز چنین شرطى در ضمن عقد ازدواج تحقّق مى یابد، یا باید در ضمن معامله مستقلّ دیگرى تحقّق یابد؟ و آیا زن بعد از عقد ازدواج مى تواند حقّ وکالت در طلاق را براى خود، یا فرد ثالثى در ضمن معامله اى، یا مستقلاًّ از شوهرش بگیرد؟
جواب: قرار دادن وکالت براى فرد ثالث در عقد ازدواج اشکال ندارد، و بعداً نیز مى توان آن را در ضمن معامله دیگرى، هرچند بعد از ازدواج باشد، قرار داد.
سؤال 387. چنانچه زوج در سند ازدواج شرط کند که ازدواج مجدّد ننماید و این شرط مطلق باشد، پس از آن براى یک روز زنى را به عقد موقّت خود درآورد، آیا در این فرض با شرط مذکور مخالفت شده است؟
جواب: اگر منظور شرط وکالت طلاق است که در عقد نامه هاى کنونى در این گونه موارد به زوجه داده مى شود، ظاهراً شامل چنین ازدواج کوتاه مدّتى نمى شود.
سؤال 388. اگر زن مهریّه خود را به مردش ببخشد و بگوید: «به شرط آن که تا وقتى که من زنده هستم زن دوّمى نگیرى»; در این صورت:
الف) آیا این شرط از نظر شرعى صحیح است؟
جواب: اشکالى ندارد.
ب) آیا در طول عمل کردن مرد به این شرط مهریه از گردن او ساقط مى شود؟ و اگر مرد خلاف شرط عمل کند، زن اوّل و زن دوم نسبت به مرد چه حکمى پیدا مى کنند؟ آیا زن دوم حرام مى شود؟
جواب: چنانچه مرد از این شرط تخلّف کند و ازدواج نماید ازدواجش صحیح است; ولى زن مى تواند مهریه اش را بازپس بگیرد، بنابراین زن دوم حرام نیست.
سؤال 389. شخصى جهت ازدواج از دخترى خواستگارى مى کند، خانواده عروس از اوّل با داماد شرط مى کند که مثلاً مقدار چند من برنج، چند عدد روغن بزرگ و فلان مقدار چیزهاى دیگر جهت خرج مطبخ، یا یکصد هزار تومان پول باید بدهد، در صورتى که داماد شرایط فوق را بپذیرد آیا عمل به آن لازم است؟
جواب: هرگاه در ضمن عقد یا قبل از آن شرط کرده باشند صحیح و لازم الاجراست و باید بپذیرد.
سؤال 390. با توجّه به این که در قانون مدنى، نکاح اعمّ از دائم و منقطع مى باشد، در صورتى که زوج شروط مندرج در عقد نامه را پذیرفته باشد، و ازدواج مجدّد (اعم از دائم یا منقطع) نماید، آیا زوجه مى تواند تقاضاى طلاق کند؟ آیا همسر دیگر، شامل نکاح موقّت هم مى شود؟ آیا در صورت اثبات و تحقّق تخلّف، دادگاه مى تواند حکم فسخ نکاح را صادر نماید؟
جواب: شرط مزبور منصرف به ازدواج دائم است، و شامل عقد موقّت کوتاه مدّت نمى شود. ولى اگر عقد موقّت براى مدّت طولانى، مثلاً چند سال باشد، زن (طبق شرایط عقد نامه) وکیل در طلاق خواهد بود.
سؤال 391. شخصى به شرط آن که همسرش بچّه دار نشود با وى ازدواج نموده، و تصریح مى کند که در صورت تخلّف او را طلاق خواهد داد. آیا چنین شرطى صحیح است؟
جواب: با توجّه به این که جلوگیرى از بچّه دار شدن امر حرامى نیست، این شرط هم شرط حرامى نمى باشد. ولى سزاوار است در غیر موارد ضرورت چنین شرطهایى نکنند.
سؤال 392. آیا شرط عدم آمیزش و اکتفاء به سایر تمتّعات از سوى زن، مخصوصاً در عقد موقّت، مشروع است؟
جواب: مانعى ندارد.
سؤال 393. اگر زن دائمى شرط کند که هفته اى فقط یکى دوبار تمکین کند، آیا این شرط صحیح است؟
جواب: چنانچه طرفین به این شرط راضى شده باشند این شرط صحیح است.
سؤال 394. شخصى قبل از ازدواج با دخترى صحبت مى کند و مى گوید با شما ازدواج مى کنم به شرط این که به مادر پیرى که دارم رسیدگى کنى و او قبول مى کند ولى آن دختر پس از ازدواج به مادر شوهرش رسیدگى نمى کند آیا چنین شرطى قبل از ازدواج الزام آور است؟
جواب: این شرط الزام آور است.
سؤال 395. آیا زن مى تواند در موقع اجراى عقد نکاح با شوهر شرط کند که امر تدریس یا درس خواندن را همچنان ادامه دهد و در جلسات مختلف شرکت کند؟
جواب: مانعى ندارد.
null