سؤال 730. خانمى دچار بیمارى چشمى گردیده، و اطبّا نظر به عمل جرّاحى به طور اورژانسى داده اند; امّا متأسّفانه این خانم داراى حمل سه ماهه است، و به ناچار باید سقط جنین کند، و بعد عمل جرّاحى چشم را به انجام برساند. و اگر چشم خود را عمل نکند کور مى شود، و همچنین ضررهاى زیادى به جنین وارد مى گردد، در این صورت آیا سقط جنین جایز است؟
جواب: در فرض مسأله پایان دادن به باردارى ظاهراً مانعى ندارد.
سؤال 731. آیا در موارد زیر مى توان سقط جنین کرد؟
الف) مادر بیمار باشد، و ادامه حاملگى (با تشخیص پزشک، و وضعیتى که مادر دارد، و خودش نیز تشخیص داده) باعث تشدید بیمارى و وخامت حال مادر گردد.
ب) بیمارى فوق به درجه اى برسد که حیات مادر متوقّف بر سقط جنین باشد.
ج) مادر در کمال صحّت و سلامتى است، و هیچگونه خطرى او را تهدید نمى کند، و جنین نیز سالم است، ولى دو سر دارد. یا سر جنین به شکل انسان نیست، و اگر با چنین حالتى متولّد شود، طبق تشخیص پزشک، ممکن است چند روز پس از تولّد از دنیا برود. یا ادامه حیات چنان فرزندى براى خود او، و والدین و جامعه مشکلاتى خواهد داشت.
د) در فروض فوق، حکم مسأله را قبل و بعد از ولوج روح بیان فرمایید.
هـ) در هر صورت، آیا مسئولیتى از نظر شرعى براى پزشک و زوجین وجود دارد؟
و) چنانچه لازم باشد پزشک مرد اقدام به سقط جنین نماید، چه حکمى دارد؟
جواب: سقط جنین تنها در صورتى جایز است که جان مادر در خطر باشد.
همچنین اگر بیمارى شدیدى مادر را تهدید کند، و جنین هنوز به مرحله دمیدن روح نرسیده باشد. و نیز اگر تشخیص قطعى داده شود که جنین به گونه اى ناقص است که براى پدر و مادر و اطرافیان سبب عسر و حرج شدید مى شود، مشروط بر اینکه روح در آن دمیده نشده باشد. در این سه صورت، ختم حاملگى جایز است است. و اگر راه منحصر به طبیب مرد باشد، در این صورت مانعى ندارد. و احتیاط آن است که پدر و مادر، طبیب را نسبت به دیه تبرئه کنند.