در قیامت شاکیانى هستند که از انسان شکایت مى کنند:
1. رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در روز قیامت نزد خداوند شکایت مى کند و مى گوید:
«(وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِى اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً); و پیامبر عرضه داشت: پروردگارا! قوم من قرآن را رها کردند».(1)
این شکایت پیامبر(صلى الله علیه وآله) امروز نیز هم چنان ادامه دارد، که این قرآن را به دست فراموشى سپردند، قرآنى که عامل پیروزى و حرکت و ترقّى است، قرآنى که برنامه زندگى در آن وجود دارد; این قرآن را رها ساختند و دست گدایى به سوى دیگران دراز کردند و قرآن در میان آنها به صورت یک کتاب تشریفاتى درآمده است; تنها الفاظش را با صداى جالب از دستگاههاى فرستنده پخش مى کنند، و براى افتتاح خانه نو و یا حفظ مسافر و شفاى بیماران و حدّاکثر براى تلاوت به عنوان ثواب از آن استفاده مى کنند.
نقل شده است که ناپلئون در مورد مسلمانان تحقیق مى کند و مى پرسد: مرکز علمى مسلمین کجاست؟ مصر را معرّفى کردند، او پس از ورود به مصر با مترجم عرب به کتابخانه آن شهر وارد شد و گفت: یکى از این کتابها را براى من بخوان. او دست برد یکى را برداشت دید قرآن است، باز کرد و این آیه آمد: «(إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یَهْدِى لِلَّتِى هِىَ أَقْوَمُ); این قرآن، به راهى که استوارترین راههاست، هدایت مى کند».(2)
مترجم آیه را براى ناپلئون ترجمه کرد، پس از آن ناپلئون چند روز پشت سرهم مى آمد و آیاتى از قرآن را برایش قرائت و ترجمه مى کردند; بعد از آن ناپلئون دو جمله گفت:
الف) اگر مسلمانان از دستور جامع این کتاب استفاده کنند ذلّت نخواهند دید.
ب) تازمانى که این قرآن بین مسلمین حکومت مى کند، مسلمانان تسلیم ما نخواهند شد، مگر اینکه بین آنها و این قرآن جدایى بیفکنیم.
2. یکى دیگر از شاکیان در روز قیامت قرآن است. امام صادق(علیه السلام)مى فرماید: «ثَلاثَةٌ یَشْکونَ إلَى اللهِ عَزَّوجَلّ: مَسْجدٌ خَرابٌ لا یُصَلّی فیه أهلُهُ، وَ عالِمٌ بَیْنَ جُهّال، وَمُصْحَفٌ مُعَلَّقٌ قَدْ وَقَعَ عَلَیهِ غُبارٌ، لا یُقْرَءُ فِیه; سه چیز نزد خدا شکایت مى کنند: مسجدى که خراب شده و در آن نماز خوانده نمى شود، عالمى که در بین مردم قرار دارد و از او بهره نمى برند، و قرآنى که غبار روى آن را گرفته و خوانده نمى شود».(3)