امتحان خداوند از انسان براى کشف باطن او نیست، چون خداوند به اسرار آگاه است، بلکه امتحان براى ظهور استحقاق است که چه کسى استحقاق ثواب را دارد و چه کسى ندارد. قرآن مى فرماید: «(أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لاَ یُفْتَنُونَ * وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَلَیَعْلَمَنَّ الْکَاذِبِینَ ); آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم» به حال خود رها مى شوند و آزمایش نخواهند شد؟ ما کسانى را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان مى کنیم)، باید علم خداوند در مورد کسانى که راست مى گویند و کسانى که دروغ مى گویند تحقّق یابد».(1)