سؤال: قرآن بطور آشکار مى گوید خداوند به شیطان اعلام کرد راهى بر بندگان حقیقى من ندارى، در صورتى که شیطان بر حضرت آدم راه یافت و او را فریب داد! با این که آن حضرت علاوه بر این که از بندگان واقعى خدا بود، یکى از برگزیدگان خدا نیز به شمار مى رود، کسى که مقام برگزیدگى «صفى الله» به دست آورد، ناچار مرحله عبودیّت واقعى را طى نموده است؟
پاسخ: آنچه خداوند به شیطان خاطر نشان ساخت این است که وى نمى تواند بندگان حقیقى او را اغوا کند و کردارهاى زشت و حرام را در نظر آنها زیبا جلوه دهد و در نتیجه آنها را از شاهراه ایمان و اطاعت به سوى کفر و معصیت بکشاند.
عملى که در بهشت از حضرت آدم سر زد یک عمل شیطانى نبود تا بدین وسیله شیطان به او راه پیدا کند، بلکه ترک اولایى بیش نبوده است.
اصولا هرکس با میل، دریچه هاى قلب خود را به روى شیطان مى گشاید وگرنه او بدون اجازه خودِ ما از این مرز نمى گذرد و البتّه پیامبران چنان اجازه را به او نمى دهند.
به عبارت روشنتر، مقصود از «راه یافتن» شیطان این است که بر اثر ضعف ایمان و سهل انگارى انسان، قلب او مورد تسخیر شیطان واقع مى شود و در نتیجه ارتکاب گناه را در نظر وى آسان مى سازد و هرگز شیطان یک چنین راهى به روح و روان پیامبران ندارد و اگر حضرت آدم به ترغیب شیطان از میوه شجره ممنوعه خورد، ترک اولایى انجام داده است نه این که این کار بر او حرام بوده باشد.
محقّقان بزرگ شیعه، عصمت پیامبران از گناه را با دلایل عقلى روشن ساخته اند و براى توضیح بیشتر در سرگذشت آدم و دلایل عصمت پیامبران به کتاب «رهبران بزرگ» مراجعه فرمایید.