سؤال: فلسفه این که پیروان سایر ادیان و خلاصه «کفّار» از نظر اسلام ناپاک هستند و مسلمانان نمى توانند با آنها معاشرت و آمیزش کامل کنند، چیست (در صورتى که از نظر نظافت و رعایت بهداشت از بعضى از مسلمانان بهترند)؟ بدیهى است این پاسخ که ممکن است آمیزش با آنها انحراف فکرى ایجاد کند و احیاناً با بحث و گفتگو و سفسطه، مسلمانى را گمراه سازند و یا از طریق «بایکوت کردن» مى توان غیر مسلمانى را به اسلام متوجّه ساخت، خطاست و باید این حربه را کنار گذاشت; زیرا اسلام دین روشنفکران است نه چشم و گوش بسته ها!
پاسخ: درست است که دین اسلام آیین روشنفکران است نه چشم وگوش بسته ها، ولى اگر منظور این است که اسلام تعلّق به دسته خاصّى دارد، بدیهى است که چنین نیست و اسلام دین همه افراد انسانى است; و اگر هدف این است که روشنفکران و افراد مطّلع از تعالیم عالى اسلام بهره بیشترى مى برند، مطلب صحیحى است; ولى دلیل بر این نمى شود که اسلام در قوانین خود افراد کم اطّلاع یا بى سواد را از نظر دور داشته و رعایت حال آنها را ننموده باشد.
همان طور که سابقاً هم اشاره کردیم، ناپاک بودن کفّار مسلّماً یک نوع ناپاکى معنوى و آلودگى باطنى است; که آثار آن در جسم آنها هم ظاهر شده است; و یک فایده آن همان حفظ عقاید بسیارى از مردم مى باشد که با آمیزش و معاشرت با افراد منحرف و گمراه، به زودى تحت تأثیر قرار مى گیرند و منحرف مى شوند; و این مطلب تازگى ندارد، همیشه مصلحین به افراد معمولى مردم سفارش مى کنند که از معاشرت با افراد آلوده و گمراه و منحرف دورى کنند; منتها، اسلام این موضوع را به صورت حکم «ناپاک بودن کفّار» بیان کرده است.
از طرفى ملاحظه مى کنیم که اسلام روابط اقتصادى و تجارتى و امثال آن را به کفّار با شرایط معیّنى اجازه داده، امّا اجازه نداده که رفیق سفره و کاسه شوند; یعنى، هم خواسته از منافع آنها بهره مند گردند و هم از ضررهاى عقیدتى و اخلاقى آنان که لازمه معاشرت کامل براى بسیارى از مردم است، در امان بمانند.
اشتباه نشود، ما نمى گوییم افراد روشنفکر با اطّلاع، که خطر انحراف و گمراهى و فساد اخلاقى بر اثر آمیزش با کفّار در خود نمى بینند، مى توانند معاشرت کامل با آنها داشته باشند و از این حکم مستثنا هستند، نه! احکام اسلام جنبه خصوصى ندارد و براى این که حدود آن محفوظ بماند باید عمومیّت داشته باشد; چه این که در غیر این صورت هرکس به عنوان این که خود را از اهل اطّلاع مى داند و از همنشینى با کفّار خطر انحراف در خود نمى بیند، با آنها آمیزش پیدا مى کند و بکلّى حریم قانون شکسته مى شود. (دقّت کنید)
گذشته از این، تمام افراد کافر از بسیارى از آلودگى ها و چیزهاى نجس مانند خون و گوشت خوک و مشروبات الکلى اجتناب نمى کنند و طبعاً تمام زندگى آنان آلوده مى باشد; براى دورى از این آلودگى ها، آیین اسلام آنها را «نجس» شمرده تا مسلمانانى که ممکن است بر اثر معاشرت آلوده شوند، از هر نوع آلودگى محفوظ بمانند.