38. چرا خداوند، خود را«رَبُّ الشِّعْرى» مى خواند؟

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
پاسخ به پرسش های مذهبی
39. آیا معراج پیامبر(صلى الله علیه وآله) با علم سازگار است؟37. آیا پیامبر هم مشورت مى کرد؟

سؤال: قرآن مجید خدا را چنین معرفى مى کند: «وَاِنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرى; و این که اوست پروردگار ستاره شعرى!» (1) در این صورت این سؤال پیش مى آید: در ستاره شعرى چه خصوصیّتى وجود دارد که خداوند خود مالک و پدید آورنده آن معرفى مى کند و چرا از ستاره هاى دیگر نام نمى برد در صورتى که خدا خالق همه آنهاست؟
 
پاسخ: این معرّفى به خاطر دو جهت است که به آنها اشاره مى نماییم:
الف: گروهى از عرب مانند قبیله «خراعة» ستاره نامبرده را مى پرستیدند و آن را تقدیس مى نمودند و مبدأ آثار در روى زمین مى دانستند. از این جهت قرآن مجید براى بیدار کردن افکار این جمعیّت و این که این ستاره، با همه قدرت و درخشندگى ـ بسان موجودات دیگر ـ مخلوق خداست; مى فرماید: خداوند است که آفریدگار ستاره شعرى است، یعنى این گروه مخلوق را با خالق اشتباه کرده و به جاى پرستش آفریدگار دانا و تواناى جهان، یکى از مخلوقات او را پرستش مى کنند. (2)
ب: ستاره شعرى یکى از ستارگان درخشان آسمان است که در اصطلاح دانشمندان نجومى به آن «آلفا» و یا پادشاه ستارگان مى گویند; این ستاره عجیب الخلقه داراى شگفتیهایى است که به برخى از آنها اشاره مى نماییم:
1ـ مطابق تحقیقاتى که در رصدخانه پاریس به عمل آمده است، شدّت حرارت در سطح شعرى 120000 درجه سانتى گراد و در سطح ستاره مصاحبش 8000 درجه است، در صورتى که شدّت حرارت در سطح کره خورشید که سیّارات منظومه شمسى را روشن مى کند و حیات مى بخشد 6500 درجه مى باشد این خود یکى از مطالبى است که عظمت «شعرى» را مى رساند.
2ـ جرم مخصوص این ستاره قریب پنجاه هزار مرتبه سنگین تر از آب است، در صورتى که میان سیّارات منظومه شمسى ما «عطارد» که از همه متکاثف تر است، جرم مخصوص آن شش برابر آب مى باشد. با این توصیف و خصوصیّت باید توجّه نمود که این ستاره عجیب الخلقه از چه عنصرى تشکیل یافته است.
3ـ ستاره شعرى در زیر ذوزنقه زیبایى که در وسط آن سه ستاره تقریباً در امتداد یک خط مستقیم دیده مى شوند، واقع شده است; ذوزنقه مزبور که از زیباترین قسمتهاى آسمان و از ثوابت و دو ستاره پر نور در دو گوشه آن فروزان است، موسوم به صورت جبّار یا جوزاست.
4ـ شعرى درخشانترین ثوابت آسمان است، موقع ظهور شعرى در این قرن فصل زمستان است; لیکن در عصر منجّمین قدیم مصر که قریب هفت هزار سال قبل مى زیستند ظهور این کوکب در آسمان با آغاز تابستان مقارن بوده است.
5ـ ضمناً طبق مطالب فوق و تحقیقات امروز ستاره «شِعرى» کره بسیار بزرگى است که حجم آن بیست مرتبه از کره خورشید بزرگتر مى باشد (جرم کره خورشید 000/310/1 برابر زمین است) ولى فاصله آن از ما، نسبت به فاصله خورشید از زمین بى نهایت زیاد است بطورى که فاصله مزبور را یک میلیون برابر فاصله خورشید مى دانند.
مى دانیم که سرعت نور در ظرف یک ثانیه 000/300 کیلومتر است; یعنى 000/50 فرسخ فاصله را طى مى کند و نور آفتاب بعد از طى 150 میلیون کیلومتر در ظرف هشت دقیقه و 13 ثانیه به زمین مى رسد، ولى نخستین شعاع کره «شعرى» پس از ده سال به زمین مى رسد! (3)
البتّه پاره اى از این مشخصات در ستارگان دیگر نیز هست ولى مجموعه آنها گویا از مشخصات ستاره شعرى مى باشد.


1. سوره نجم، آیه 49
2. مجمع البیان، جلد 5، صفحه 183.
3. دایرة المعارف الاسلامیّه، مادّه «شعرى» و فرهنگنامه، مادّه «ستاره» و غیره.

 

 

39. آیا معراج پیامبر(صلى الله علیه وآله) با علم سازگار است؟37. آیا پیامبر هم مشورت مى کرد؟
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma