56 قُلْ إِنِّی نُهیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ قُلْ لا أَتَّبِعُ أَهْواءَکُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُهْتَدینَ
57 قُلْ إِنِّی عَلى بَیِّنَة مِنْ رَبِّی وَ کَذَّبْتُمْ بِهِ ما عِنْدی ما تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ إِنِ الْحُکْمُ إِلاّ لِلّهِ یَقُصُّ الْحَقَّ وَ هُوَ خَیْرُ الْفاصِلینَ
58 قُلْ لَوْ أَنَّ عِنْدی ما تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ لَقُضِیَ الأَمْرُ بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِالظّالِمینَ
ترجمه:
56 ـ بگو: «من از پرستش کسانى که غیر از خدا مى خوانید، نهى شده ام»! بگو: «من از هوا و هوس هاى شما پیروى نمى کنم; اگر چنین کنم، گمراه شده ام; و از هدایت یافتگان نخواهم بود»!
57 ـ بگو: «من دلیل روشنى از پروردگارم دارم; و شما آن را تکذیب کرده اید! آنچه شما درباره آن (از نزول عذاب الهى) عجله دارید، به دست من نیست! حکم و فرمان، تنها از آن خداست! حق را از باطل جدا مى کند; و او بهترین جدا کننده (حق از باطل) است».
58 ـ بگو: «اگر آنچه درباره آن عجله دارید نزد من بود، (و به درخواست شما ترتیب اثر مى دادم،) کار میان من و شما پایان گرفته بود; ولى خداوند ظالمان را بهتر مى شناسد (و به موقع مجازات مى کند)».