94وَ ما أَرْسَلْنا فی قَرْیَة مِنْ نَبِیّ إِلاّ أَخَذْنا أَهْلَها بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ لَعَلَّهُمْ یَضَّرَّعُونَ
95ثُمَّ بَدَّلْنا مَکانَ السَّیِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتّى عَفَوْا وَ قالُوا قَدْ مَسَّ آبائَنَا الضَّرّاءُ وَ السَّرّاءُ فَأَخَذْناهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لایَشْعُرُونَ
ترجمه:
94 ـ و ما در هیچ شهر و آبادى پیامبرى نفرستادیم مگر این که اهل آن را به ناراحتى ها و خسارت ها گرفتار ساختیم; شاید بازگردند.
95 ـ سپس (هنگامى که این هشدارها در آنان اثر نگذاشت)، نیکى را به جاى بدى قرار دادیم; آن چنان که فزونى گرفتند، (و مغرور شدند) و گفتند: «(تنها ما نبودیم;) به پدران ما نیز ناراحتى هاى جسمى و مالى رسید». چون چنین شد، آنها را ناگهان گرفتیم (و مجازات کردیم)، در حالى که نمى فهمیدند.