103ثُمَّ بَعَثْنا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسى بِآیاتِنا إِلى فِرْعَوْنَ وَ مَلاَئِهِ فَظَلَمُوا بِها فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُفْسِدینَ
104وَ قالَ مُوسى یا فِرْعَوْنُ إِنِّی رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمینَ
105حَقیقٌ عَلى أَنْ لاأَقُولَ عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقَّ قَدْ جِئْتُکُمْ بِبَیِّنَة مِنْ رَبِّکُمْ فَأَرْسِلْ مَعِیَ بَنی إِسْرائیلَ
106قالَ إِنْ کُنْتَ جِئْتَ بِآیَة فَأْتِ بِها إِنْ کُنْتَ مِنَ الصّادِقینَ
107فَأَلْقى عَصاهُ فَإِذا هِیَ ثُعْبانٌ مُبینٌ
108وَ نَزَعَ یَدَهُ فَإِذا هِیَ بَیْضاءُ لِلنّاظِرینَ
ترجمه:
103 ـ سپس به دنبال آنها (پیامبران پیشین) موسى را با آیات خویش به سوى فرعون و اطرافیان او فرستادیم; اما آنها (با عدم پذیرش)، به آن (آیات) ظلم کردند. ببین عاقبت مفسدان چگونه بود!
104 ـ و موسى گفت: «اى فرعون! من فرستاده اى از سوى پروردگار جهانیانم.
105 ـ سزاوار است که بر خدا جز حق نگویم. من دلیل روشنى از پروردگارتان براى شما آورده ام; پس بنى اسرائیل را با من بفرست»!
106 ـ (فرعون) گفت: «اگر نشانه اى آورده اى، نشان بده اگر از راستگویانى»!
107 ـ (موسى) عصاى خود را افکند; ناگهان اژدهاى آشکارى شد!
108 ـ و دست خود را (از گریبان) بیرون آورد; سفید (و درخشان) براى بینندگان بود!