قرآن با جمله «وَ جائُوا بِسِحْر عَظیم» به طور سربسته اشاره به این واقعیت کرده است که: صحنه اى را که ساحران به وجود آورده بودند بسیار مهم، حساب شده و هول انگیز بود و گرنه کلمه «عظیم» در اینجا به کار نمى رفت.
از تواریخ، روایات و سخنان مفسران که در ذیل این آیات و آیات مشابه آمده است، نیز به خوبى وسعت ابعاد این صحنه آشکار مى شود.
بنا به گفته بعضى از مفسران، ساحران به ده ها هزار نفر بالغ مى شدند، و تعداد وسائلى که از آن استفاده کردند نیز ده ها هزار وسیله بود.(1)
و با توجه به این که: در آن عصر، ساحران آزموده و مجرّب در مصر فراوان بودند این موضوع جاى تعجب نیست.
به خصوص این که: قرآن در سوره «طه» آیه 67 مى فرماید: فَأَوْجَسَ فی نَفْسِهِ خیفَةً مُوسى: یعنى صحنه به اندازه اى عظیم و وحشت انگیز بود که حتى موسى در دل کمى ترسید، هر چند طبق صریح «نهج البلاغه»(2) ترس او به خاطر این بوده که ممکن است مردم آن چنان تحت تأثیر این صحنه عظیم قرار گیرند که بازگرداندن آنها مشکل باشد.
به هر صورت همه آنها حکایت از عظمت این صحنه مى کند.