پراکندگى یهود

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
تفسیر نمونه جلد 06
سوره اعراف / آیه 169 - 170 سوره اعراف / آیه 167 - 168


این آیات در حقیقت اشاره به قسمتى از کیفرهاى دنیوى آن جمع از یهود است که در برابر فرمان هاى الهى قد علم کرده، و حق و عدالت و درستى را زیر پا گذاردند.
نخست مى فرماید: «به خاطر بیاور زمانى که پروردگار تو اعلام داشت که بر این جمعیت گنهکار، عده اى را مسلط مى کند، که به طور مداوم تا دامنه قیامت آنها را در ناراحتى و عذاب قرار دهند» (وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکَ لَیَبْعَثَنَّ عَلَیْهِمْ إِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ مَنْ یَسُومُهُمْ سُوءَالْعَذابِ).
«تَأَذَّنَ» و «أَذَّنَ» هر دو به معنى اعلام کردن است، و به معنى سوگند یاد کردن نیز آمده است، در این صورت معنى آیه چنین مى شود: خداوند سوگند یاد کرده است که تا دامنه قیامت چنین اشخاصى در ناراحتى و عذاب باشند.
از این آیه استفاده مى شود که: این گروه سرکش، هرگز روى آرامش کامل نخواهند دید، هر چند براى خود حکومت و دولتى تأسیس کنند، باز تحت فشار و ناراحتى مداوم خواهند بود، مگر این که: به راستى، روش خود را تغییر دهند، و دست از ظلم و فساد بکشند.
و در پایان آیه اضافه مى کند: «پروردگار تو هم مجازاتش براى مستحقان، سریع است، و هم نسبت به خطاکاران توبه کار، آمرزنده و مهربان» (إِنَّ رَبَّکَ لَسَریعُ الْعِقابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحیمٌ).
این جمله نشان مى دهد: خداوند راه بازگشت را به روى آنان باز گذارده، تا کسى گمان نبرد که سرنوشت اجبارى توأم با بدبختى و کیفر و مجازات براى آنها تعیین شده است.

* * *

در آیه بعد، به پراکندگى یهود در جهان اشاره کرده مى فرماید: «ما آنها را در زمین متفرق ساختیم و به گروه هاى مختلفى تقسیم شدند که بعضى از آنها صالح بودند، به همین دلیل هنگامى که فرمان حق و دعوت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) را شنیدند، ایمان آوردند، و جمعى دیگر چنین نبودند» و حق را پشت سر انداختند و براى تأمین زندگى مادى خود از هیچ کارى فروگذار نکردند (وَ قَطَّعْناهُمْ فِی الأَرْضِ أُمَماً مِنْهُمُ الصّالِحُونَ وَ مِنْهُمْ دُونَ ذلِکَ).
باز در این آیه، این حقیقت تجلّى مى کند که: اسلام هیچ گونه خصومتى با نژاد یهود ندارد و به عنوان پیروان یک مکتب و یا وابستگان به یک نژاد، آنها را محکوم نمى نماید، بلکه مقیاس و معیار سنجش را اعمال آنها قرار مى دهد.
سپس اضافه مى کند: «ما آنها را با وسائل گوناگون، نیکى ها و بدى ها آزمودیم شاید بازگردند» (وَبَلَوْناهُمْ بِالْحَسَناتِ وَ السَّیِّئاتِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ).
گاهى آنها را تشویق کردیم و در رفاه و نعمت قرار دادیم، تا حسّ شکرگزارى در آنها برانگیخته شود و به سوى حق باز آیند.
و گاهى به عکس، آنها را در شدائد، سختى ها و مصائب فرو بردیم، تا از مرکب غرور، خودپرستى و تکبر فرود آیند و به ناتوانى خویش پى برند، شاید بیدار شوند و به سوى خدا بازگردند، و هدف در هر دو حال، تربیت، هدایت و بازگشت به سوى حق بوده است.
بنابراین «حسنات» هر گونه نعمت و رفاه و آسایشى را شامل مى شود همان طور که «سیئات» هر گونه ناراحتى و شدت را فرا مى گیرد، و محدود ساختن مفهوم این دو، در دایره معینى هیچ گونه دلیل ندارد.
* * *

سوره اعراف / آیه 169 - 170 سوره اعراف / آیه 167 - 168
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma