مقیاس افتخار و فضیلت

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
تفسیر نمونه جلد 07
1 ـ تحریف تاریخ شأن نزول:


با این که آیات، شأن نزول خاص دارد، در عین حال مکمل بحث آیات گذشته است و نظیر آن در قرآن فراوان مى باشد.
در نخستین آیه مى گوید: «آیا سیراب کردن حاجیان خانه خدا و عمران مسجدالحرام را همانند کار کسى قرار دادید که ایمان به خدا و روز قیامت دارد و در راه خدا جهاد کرده است؟ این دو هیچ گاه در نزد خدا یکسان نیستند و خداوند جمعیت ستمکار را هدایت نمى کند» (أَ جَعَلْتُمْ سِقایَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الآْخِرِ وَ جاهَدَ فی سَبیلِ اللّهِ لا یَسْتَوُونَ عِنْدَ اللّهِ وَ اللّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظّالِمینَ).
«سِقایَة» هم مصدر است به معنى آب دادن و هم به معنى «وسیله» و پیمانه اى است که با آن آب مى دهند (همان گونه که در آیه 70 سوره «یوسف» آمده است) و هم به معنى ظرف بزرگ یا حوضى است که آب در آن مى ریزند، در مسجدالحرام در میان چشمه زمزم و خانه کعبه محلى وجود دارد که به نام «سقایة العباس» معروف است، گویا در آنجا ظرف بزرگى مى گذاردند که حاجیان از آن آب بر مى داشتند.
از تواریخ چنین بر مى آید که قبل از اسلام منصب «سقایة الحاج» در ردیف منصب کلیددارى خانه کعبه، و از مهم ترین مناصب محسوب مى شده.
ضرورت و نیاز شدید حجاج در ایام حج به آب آن هم در آن سرزمین خشک، سوزان و کم آب که غالب ایام سال هوا گرم است به این موضوع (سقایت حاج) اهمیت خاصى مى داد، و کسى که سرپرست این مقام بود، طبعاً از موقعیت ویژه اى برخوردار مى شد; چرا که خدمت او به حجاج یک خدمت حیاتى به شمار مى رفت.
هم چنین «کلیددارى» و عمران و آبادى مسجدالحرام که مقدس ترین و بزرگ ترین کانون مذهبى، حتى در زمان جاهلیت محسوب مى شد، احترام فوق العاده اى براى شخص یا اشخاصى که متصدى آن بودند، بر مى انگیخت.
با همه اینها، قرآن مجید مى گوید: ایمان به خدا و جهاد در راه او از تمام این کارها برتر و بالاتر است!


* * *

در آیه بعد، به عنوان تأکید و توضیح مى فرماید: «کسانى که ایمان آوردند، و هجرت نمودند، و در راه خدا با مال و جان خود جهاد کردند، اینها در پیشگاه خداوند مقامى برتر و بزرگ تر دارند» (الَّذینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فی سَبیلِ اللّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللّهِ).
«و اینها به افتخار بزرگى نائل شده اند» (وَ أُولئِکَ هُمُ الْفائِزُونَ).


* * *

سپس مى فرماید: خداوند سه موهبت بزرگ در برابر این سه کار مهم (ایمان، هجرت و جهاد) به آنها مى بخشد:
1 ـ «آنها را به رحمت گسترده خود بشارت مى دهد» و از آن بهره مند مى سازد (یُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَة مِنْهُ).
2 ـ «آنها را از رضامندى و خشنودى خویش بهره مند مى کند» (وَ رِضْوان).
3 ـ «باغ هائى از بهشت در اختیار آنها مى گذارد که نعمت هایش دائمى و همیشگى است» (وَ جَنّات لَهُمْ فیها نَعیمٌ مُقیمٌ).


* * *

و سرانجام براى تأکید بیشتر اضافه مى کند: «جاودانه در آنها تا ابد خواهند ماند» (خالِدینَ فیها أَبَداً).
«زیرا نزد خداوند پاداش هاى عظیم است» که در برابر اعمال بندگان به آنها مى بخشد» (إِنَّ اللّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظیمٌ).


* * *

1 ـ تحریف تاریخ شأن نزول:
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma