روزى که آیه شریفه از آن سخن مى گوید، داراى چهار ویژگى مهم است.
اوّل : روزى است که باعث یأس و ناامیدى کفّار شد.
دوم : روزى است که مایه اکمال دین گشت.
سوم : روزى است که خداوند نعمتش را بر مسلمانان تمام کرد.
چهارم : روزى است که خداوند راضى شد که دین اسلام، دین همیشگى مردم باشد.
راستى این روز بزرگ، با این ویژگیهاى چهارگانه، چه روزى بوده است؟
براى رسیدن به پاسخ این سؤال، دو مسیر را مى توان طى کرد:
راه اوّل : تأمّل و تعمّق در مضمون خود آیه و مطالعه و تفکّر پیرامون آن، با قطع نظر از روایات و احادیثى که در ذیل آن وارد شده و با صرف نظر از آراء و افکار مفسّران و محدّثان و دانشمندن و سایر نشانه ها و قرائن خارجى مى باشد.
راه دوم : تفسیر آیه با استفاده از روایات شأن نزول و آراء و نظریّات مفسّران مى باشد.