33وَ آیَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبّاً فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ
34وَ جَعَلْنا فِیها جَنّات مِنْ نَخِیل وَ أَعْناب وَ فَجَّرْنا فِیها مِنَ الْعُیُونِ
35لِیَأْکُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ أَ فَلا یَشْکُرُونَ
36سُبْحانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْواجَ کُلَّها مِمّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمّا لایَعْلَمُونَ
ترجمه:
33 ـ زمین مرده براى آنها آیتى است، ما آن را زنده کردیم، و دانه هاى (غذائى) از آن خارج ساختیم که از آن مى خورند.
34 ـ و در آن باغ هائى از نخلها و انگورها قرار دادیم و چشمه هائى از آن جارى ساختیم.
35 ـ تا از میوه آن بخورند در حالى که دست آنان هیچ دخالتى در ساختن آن نداشته است. آیا شکر خدا را به جا نمى آورند؟!
36 ـ منزه است کسى که تمام زوجها را آفرید، از آنچه زمین مى رویاند، و از خودشان، و از آنچه نمى دانند.