«قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً» ـ بدون شک پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در راه ابلاغ رسالت خویش و انجام مأموریّتهاى الهى، رنجهاى فراوان و زحمتهاى زیادى متحمّل شد; ولى هرگز در مقابل این کارهاى با ارزش از کسى طلب اجر و پاداش نکرد و در مقابل برخى از مسلمانان که به خدمت آن حضرت رسیدند و عرض کردند: «اگر مشکلات مالى پیدا شد اموال ما بدون هیچ گونه قید و شرطى در اختیار تو مى باشد» آیه فوق نازل شد(1) که پیامبر از هیچ کس در مقابل رسالت مزدى نمى طلبد.
«إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فی الْقربى» ـ پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) تنها یک چیز از مسلمانان، به عنوان اجر و مزد رسالت طلب کرد و آن «دوستى نزدیکانش» بود.
نتیجه این که، پیامبر اسلام در مقابل زحمات بیست و سه ساله اى که براى اسلام و مسلمانان کشید یک چیز درخواست کرد و آن «مودّت قُربى» بود.
1 . تفسیر نمونه، جلد 20، صفحه 402.