30وَ قالَ الَّذِی آمَنَ یا قَوْمِ إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ مِثْلَ یَوْمِ الْأَحْزابِ
31مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوح وَ عاد وَ ثَمُودَ وَ الَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَ مَا اللّهُ یُرِیدُ ظُلْماً لِلْعِبادِ
32وَ یا قَوْمِ إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنادِ
33یَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ ما لَکُمْ مِنَ اللّهِ مِنْ عاصِم وَ مَنْ یُضْلِلِ اللّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ
ترجمه:
30 ـ آن مرد با ایمان گفت: «اى قوم من! من بر شما از روزى همانند روز (عذاب) اقوام پیشین بیمناکم!
31 ـ و از عادتى همچون عادت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که بعد از آنان بودند مى ترسم; و خداوند ستمى بر بندگانش نمى خواهد.
32 ـ اى قوم! بر شما از روزى که مردم یکدیگر را صدا مى زنند (و یارى مى طلبند) بیمناکم!
33 ـ همان روزى که روى مى گردانید و فرار مى کنید; اما هیچ پناهگاهى در برابر خداوند براى شما نیست; و هرکس را خداوند (به خاطر اعمالش) گمراه سازد، راهبرى براى او نیست!