«علامه طباطبایى» در «المیزان» بعد از آن که معصوم بودن پیامبران را به سه شاخه تقسیم مى کند:
عصمت از خطا به هنگام دریافت وحى.
عصمت از خطا در تبلیغ رسالت.
و عصمت از گناه و آنچه مایه هتک حرمت عبودیت است، مى گوید:
آیه مورد بحث، دلیل بر عصمت از خطا در تلقى وحى و تبلیغ رسالت است; زیرا هدف از بعثت آنها این بوده که مردم را بشارت و انذار دهند و حق در اعتقاد و عمل را روشن سازند، و از این طریق، آنها را هدایت کنند و مسلماً این هدف بدون عصمت در تلقى وحى و تبلیغ رسالت ممکن نیست.
شاخه سوم عصمت را نیز از آیه مى توان استفاده کرد; چرا که اگر خطائى در تبلیغ رسالت صورت گیرد، خود عاملى براى اختلاف خواهد بود و اگر ناهماهنگى میان عمل و گفتار مبلغان وحى از طریق عصیان حاصل شود، آن نیز عامل اختلاف است. بنابراین از آیه فوق، مى توان اشاراتى به عصمت در هر سه بخش استفاده کرد.(1)
* * *