در غرب و سنت هاى جاهلى آنها نیز چیزى شبیه ایلاء وجود دارد که آن را جدائى جسمانى مى نامند.
توضیح این که: از آنجا که طلاق در میان مسیحیان نیست، بعد از انقلاب کبیر فرانسه، یکى از راه هایى که براى جدائى میان زن و مردى که حاضر نبودند با هم زندگى کنند، تصویب شد، جدائى جسمى بود و آن این بود که:
زن و مرد موقتاً از هم جدا شده و در خانه هاى جداگانه زندگى مى کردند (وظیفه انفاق از سوى مرد و تمکین از سوى زن ساقط مى شد، ولى رابطه ازدواج بر قرار بود) با این حال، نه مرد مى توانست همسر دیگرى اختیار کند و نه زن مى توانست شوهر نماید، مدت این جدائى ممکن بود تا سه سال ادامه پیدا کند، بعد از این مدت ناچار بودند جدائى را رها ساخته و با هم زندگى کنند.(1)
گر چه دنیاى غرب، این جدائى را تا سه سال اجازه مى دهد، ولى اسلام اجازه نمى دهد بیش از چهار ماه این وضع نابسامان ادامه یابد، مرد باید بعد از این مدت، وضع خود را روشن سازد، و اگر سرپیچى کند، حکومت اسلامى مى تواند او را تحت فشار شدید قرار دهد تا کار را یکسره کند.
* * *