از امام باقر(علیه السلام) چنین نقل شده است: این آیه درباره اصحاب «صُفَّه» نازل شده است (اصحاب صُفَّه حدود چهارصد نفر از مسلمانان «مکّه» و اطراف «مدینه» بودند که نه خانه اى در «مدینه» داشتند و نه خویشاوندانى که به منزل آنها بروند از این جهت در مسجد پیامبر مسکن گزیده بودند و آمادگى خود را براى شرکت در میدان هاى جهاد اعلام داشته بودند).
ولى چون اقامت آنها در مسجد با شئون مسجد سازگار نبود، دستور داده شد به صُفَّه (سکوى بزرگ و وسیع) که در بیرون مسجد قرار داشت منتقل شوند، آیه فوق نازل شد، و به مردم دستور داد به این دسته از برادران خود از کمک هاى ممکن مضایقه نکنند، آنها هم چنین کردند.(1)
بعضى از مفسران تصریح کرده اند: آنها پاسداران پیامبر(صلى الله علیه وآله) و محافظان او بوده اند.(2)
* * *