«حق» در اصل، به معنى «مطابقت و هماهنگى» است و به همین دلیل به آنچه با واقعیت موجود، تطبیق مى کند، «حق» گفته مى شود، و این که به خداوند «حق» مى گویند، به خاطر آن است که: ذات مقدس او بزرگ ترین واقعیت غیر قابل انکار در عالم هستى است، و به عبارت روشن تر: حق یعنى موضوع ثابت و پابرجائى که باطل به آن راه ندارد.
در آیه مورد بحث، باء «بِالْحَقِّ» به اصطلاح براى «مصاحبت» است، یعنى اى پیامبر! خداوند، قرآن را که همراه با نشانه هاى واقعیت است بر تو فرو فرستاد.
* * *