23أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذینَ أُوتُوا نَصیباً مِنَ الْکِتابِ یُدْعَوْنَ إِلى کِتابِ اللّهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ یَتَوَلّى فَریقٌ مِنْهُمْ وَ هُمْ مُعْرِضُونَ
24ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النّارُ إِلاّ أَیّاماً مَعْدُودات وَ غَرَّهُمْ فی دینِهِمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ
25فَکَیْفَ إِذا جَمَعْناهُمْ لِیَوْم لا رَیْبَ فیهِ وَ وُفِّیَتْ کُلُّ نَفْس ما کَسَبَتْ وَ هُمْ لایُظْلَمُونَ
ترجمه:
23 ـ آیا ندیدى کسانى را که بهره اى از کتاب (آسمانى) داشتند، به سوى کتاب الهى دعوت شدند تا در میان آنها داورى کند، سپس گروهى از آنان، (با آگاهى،) روى مى گردانند، در حالى که (از قبول حق) اعراض دارند؟!
24 ـ این عمل آنها، به خاطر آن است که مى گفتند: «آتش (دوزخ)، جز چند روزى به ما نمى رسد». این افترا (و دروغى که به خدا بسته بودند،) آنها را در دینشان مغرور ساخت (و گرفتار انواع گناهان شدند).
25 ـ پس چگونه خواهند بود هنگامى که آنها را براى روزى که (روز رستاخیز) شکى در آن نیست جمع کنیم، و به هر کس، آنچه (از اعمال براى خود) فراهم کرده، به طور کامل داده شود؟ و به آنها ستم نخواهد شد.