در ادامه گفتگو درباره فعالیت هاى تخریبى اهل کتاب، که در آیه سابق به آن اشاره شد، در این دو آیه روى سخن را به آنان کرده، و به خاطر کتمان حق و عدم تسلیم در برابر آن، آنها را شدیداً مورد سرزنش قرار مى دهد:
نخست مى فرماید: «اى اهل کتاب! چرا به آیات خدا کافر مى شوید در حالى که (به صحت و صدق آن) گواهى مى دهید» (یا أَهْلَ الْکِتابِ لِمَ تَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللّهِ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ).(1)
شما نشانه هاى پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) را در «تورات» و «انجیل» خوانده اید و نسبت به آن آگاهى دارید، چرا راه انکار را در پیش مى گیرید؟
* * *
در آیه دوم بار دیگر آنها را مخاطب ساخته، مى گوید: «اى اهل کتاب! چرا حق را با باطل مى آمیزید و مشتبه مى کنید؟ (تا مردم را به گمراهى بکشانید و خودتان نیز گمراه شوید) و چرا حق را پنهان مى دارید در حالى که مى دانید»؟ (یا أَهْلَ الْکِتابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ).
در حقیقت در آیه قبل، خود آنها را به انحراف از راه حق که با علم و آگاهى صورت مى گرفته مؤاخذه مى کند، و در آیه دوم به منحرف ساختن دیگران.
در ذیل آیه 42 سوره «بقره» که همین مضمون را در بر داشت، بحث هاى دیگرى در این زمینه گذشت.
* * *