10وَ أَمّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ
11فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً
12وَ یَصْلى سَعِیراً
13إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً
14إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ
15بَلى إِنَّ رَبَّهُ کانَ بِهِ بَصِیراً
ترجمه:
10 ـ و اما کسى که نامه اعمالش به پشت سرش داده شود.
11 ـ به زودى فریادش مى زند اى واى بر من که هلاک شدم!
12 ـ و در شعله هاى سوزان آتش مى سوزد.
13 ـ چرا که او در میان خانواده اش پیوسته (از کفر و گناه خود) مسرور بود!
14 ـ او گمان مى کرد هرگز بازگشت نمى کند.
15 ـ آرى، پروردگارش نسبت به او بینا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت کرد)!