1لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ
2وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهذَا الْبَلَدِ
3وَ والِد وَ ما وَلَدَ
4لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی کَبَد
5أَ یَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ
6یَقُولُ أَهْلَکْتُ مالاً لُبَداً
7أَ یَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ
ترجمه:
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
1 ـ قسم به این شهر مقدس (مکّه).
2 ـ شهرى که تو در آن ساکنى.
3 ـ و قسم به پدر و فرزندش (ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل ذبیح).
4 ـ که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگى او پر از رنج هاست)!
5 ـ آیا او گمان مى کند که هیچ کس نمى تواند بر او دست یابد؟!
6 ـ مى گوید: «مال زیادى را (در کارهاى خیر) نابود کرده ام»!
7 ـ آیا (انسان) گمان مى کند هیچ کس او را ندیده (که عمل خیرى انجام نداده) است؟!