در ادامه داستان اصحاب کهف به آیات 23 و 24 مى رسیم; توجّه فرمایید: «(وَلاَ تَقُولَنَّ لِشَىْء إِنِّى فَاعِلٌ ذَلِکَ غَداً * إِلاَّ أَنْ یَشَاءَ اللهُ وَاذْکُرْ رَّبَّکَ إِذَا نَسِیتَ وَقُلْ عَسَى أَنْ یَهْدِیَنِ رَبِّى لاَِقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَداً); و هرگز در مورد کارى مگو: من فردا آن را انجام مى دهم مگر این که خدا بخواهد و هر گاه فراموش کردى، (جبران کن و) پروردگارت را به خاطر بیاور، و بگو: امیدوارم که پروردگارم مرا به راهى روشن تر از این هدایت کند».
در روایات فوق به دو مطلب مهم اشاره شده، که نیاز به توضیح دارد: