ابزار هدایت و دعوت

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
داستان یاران
3. عمر طولانى حضرت نوح(علیه السلام) تفاوت نظام ارزشى دنیاى امروز با جمهورى اسلامى


پیامبران در دعوت هاى خویش هم بشارت مى دادند و هم انذار مى کردند; هم بشیر بودند و هم نذیر. و دیگران نیز براى هدایت باید هم تشویق کنند و هم توبیخ; که هر کدام بدون دیگرى و به تنهایى کارآیى لازم را ندارد. بنابراین، این که گفته مى شود بچّه ها را فقط تشویق کنید اشتباه است باید به هنگام انجام کارهاى پسندیده تشویق، و در زمان ارتکاب کارهاى ناپسند سرزنش و توبیخ شوند; دنیاى امروز هم همین کار را مى کند; براى خوبان بزرگداشت و لوح تقدیر و جایزه، و براى بدان مجازات و زندان و توبیخ در نظر مى گیرد.
حضرت نوح(علیه السلام) نیز هم انذار کرد و هم بشارت داد. قرآن مجید انذار آن حضرت را چنین نقل مى کند:
«(قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّى لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ * أَنِ اعْبُدُوا اللهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ); گفت اى قوم من! به یقین من براى شما انذارکننده آشکارى هستم که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید!».(1)
و در مورد بشارت، پنج مطلب از آن حضرت نقل شده است که یک مورد آن بشارت معنوى و چهار مورد دیگر بشارت مادّى است: امّا بشارت معنوى همان آمرزش گناهان است که در دهمین آیه سوره نوح آمده توجّه فرمایید:
«(فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّاراً); و گفتم: از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است». این اوّلین جایزه و بشارت حضرت نوح(علیه السلام) به قومش بود که جنبه معنوى دارد. انسان هر زمان مرتکب خلاف و گناهى مى شود باید استغفار کرده و به درگاه خداوند توبه کند. اگر یک عمر گناه کردى خالصانه به درگاه خدا بیا و به طور جدّى توبه کن و با اعمال صالح آینده گذشته را جبران نما، تا خداوند بر تمام اعمالت قلم عفو بکشد.
و امّا بشارت هاى مادّى که در ضمن چند آیه به آن اشاره شده به شرح زیر است:
«(یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِّدْرَاراً * وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَال وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَّکُمْ جَنَّات وَیَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهَاراً ); تا باران هاى پربرکت آسمان را پى در پى بر شما فرستد، و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغ هاى سر سبز و نهرهاى جارى در اختیارتان قرار دهد».(2)
قوم حضرت نوح(علیه السلام) از یک سو گرفتار خشکسالى بودند، از سوى دیگر چشمه ها و قنوات آنها خشکیده بود و در نتیجه باغ ها و مزارعشان از بین رفته بود، و از سوى دیگر مرگ و میر در میان فرزندانشان شایع گشته و زنانشان عقیم شده بودند. حضرت نوح(علیه السلام) بر اساس همین مشکلات به آنها بشارت هایى داد. اوّلین بشارت مادّى، نزول باران هاى پربرکت بود که آنها را از خشکسالى نجات مى داد. بشارت دوم جبران اموال از دست داده، و بشارت سوم زیاد شدن فرزندان و نسل آنها بود. و بشارت چهارم باغ هاى سرسبز و نهرها و جویبارهاى پرآب که زمین هاى کشاورزى و باغات آنها را سیراب مى کرد.
سؤال: با وجود نهرهاى جارى، باران هاى پى در پى براى چه؟
جواب: نهرها بر تمام زمین ها مسلّط نیستند و نمى توانند زمین هاى مرتفع و کوه ها و تپّه ها را سیراب کنند، امّا باران تمام زمین هاى مرتفع و کوه ها و تپه ها را سیراب و سرسبز مى کند.
خلاصه این که حضرت نوح(علیه السلام) کلید حلّ تمام مشکلات مادّى و معنوى قومش را ایمان به خداوند بیان کرد. امّآ آنها سخن این پیامبر بزرگ را گوش نداده و تسلیم او نشدند. و اى کاش فقط گوش نمى دادند و از عکس العمل هاى زشت دیگر خوددارى مى کردند. به این عکس العمل ها از زبان حضرت نوح(علیه السلام) توجّه فرمایید:
«(قَالَ رَبِّ إِنِّى دَعَوْتُ قَوْمِى لَیْلا وَنَهَاراً * فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِى إِلاَّ فِرَاراً * وَإِنِّى کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِى آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَاراً); (نوح) گفت: پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (به سوى تو) دعوت کردم، امّا دعوت من چیزى جز فرار (از حق) بر آنان نیفزود! و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند) تا تو آنها را بیامرزى، انگشتان خویش را در گوش هایشان قرار داده و لباس هایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدّت استکبار کردند!».(3) آرى! گاه انسان آن قدر بیچاره مى شود که حتّى حاضر نمى شود صداى حق را بشنود، در حالى که عقل حکم مى کند به سخنان مختلف گوش فرا دهد و بهترینش را برگزیند. اکنون نیز چنین لجاجت هایى در مقابل منطق و سخن حق وجود دارد، البتّه نه به شکل سنّتى و پنبه در گوش کردن و لباس بر سر کشیدن، بلکه به صورت هاى مدرن مانع رسیدن سخن حق به تشنگان حق و حقیقت مى شوند. آنها که با برنامه هاى فاسد و مفسد ماهواره ها، شبکه هاى تلویزیونى مختلف، اینترنت ها و مانند آن مردم را به انحراف مى کشانند در حقیقت پنبه در گوش مردم نهاده و مانع رسیدن پیام حق به آنها مى شوند.
حضرت نوح(علیه السلام) پس از آن که متحمّل زحمات طاقت فرسایى براى هدایت قومش شد و عدّه قلیلى به وى ایمان آوردند و از هدایت بقیّه ناامید شد، آنها را نفرین کرد; که در مباحث آینده شرح آن خواهد آمد.


(1). سوره نوح، آیه 2 و 3.
(2). سوره نوح، آیه 11 و 12 .
(3). سوره نوح، آیات 4-7 .

 

3. عمر طولانى حضرت نوح(علیه السلام) تفاوت نظام ارزشى دنیاى امروز با جمهورى اسلامى
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma