در چندین آیه از مثل هاى قبل، بحث درباره صدقه و انفاق در راه خدا بود. این آیه مثل نیز به نحوى مربوط به صدقه است; زیرا صدقه بر دو قسم است:
1ـ صدقه بدون عوض، که همان انفاق و بخشش به نیازمندان است.
2ـ صدقه با عوض، که آن را وام یا قرض الحسنه نامیده اند.
در صورتى که وام بدون دریافت سود و اضافه باشد، قرض الحسنه است وگرنه ربا و حرام خواهد بود. در روایات اسلامى وارد شده است که: صدقه و بخشش بدون عوض ثوابش ده برابر است و قرض الحسنه و صدقه با عوض اجر و پاداشش هجده برابر است.(1) دلیل این امر روشن است; زیرا وام گیرندگان افراد آبرومند و محتاج هستند.
بنابراین، در «وام» دو کار نیک صورت مى گیرد: 1ـ رفع حاجت نیازمند، 2ـ حفظ آبرو و حیثیّت او.
بر اساس آیه شریفه «مَنْ جاءَ بِالحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ اَمْثالِها»(1) هر یک از این دو، ده حسنه دارد، که مجموعاً بیست حسنه مى شود; ولى از آن جایى که وام پس از مدّتى بازگردانده مى شود، دو حسنه از آن کم مى گردد که در این صورت قرض الحسنه هجده پاداش دارد.
1- سوره انعام، آیه 160.