آنچه از ظاهر آیه استفاده مى گردد این است که سبب جنون و دیوانگى، شیطان است. در صورتى که از نظر علمى ثابت شده است که جنون عامل دیگرى دارد. از این رو مفسّران در تفسیر این آیه نظرات مختلفى دارند که به بعضى از آنها اشاره مى شود:
الف ـ خداوند در این آیه، طبق عقیده و فرهنگ مخاطبان زمان پیامبر(صلى الله علیه وآله)سخن گفته است; زیرا عرب ها در آن زمان بر این عقیده بودند که جنون از شیطان گرفته مى شود و به عبارت دیگر، شیطان در فرد مجنون نفوذ مى کند، به همین جهت قرآن آن را کنایه از جنون دانسته است.
ب ـ مراد معناى حقیقى جمله است نه کنایى آن. نسبت جنون به شیطان از این جهت است که خداوند مجازات این انسان هاى گنهکار را، سلطه شیطان بر آنها قرار داده است; و تسلّط شیطان سبب نگرانى و جنون آنها مى گردد.