در مباحث علمى، آن دسته از مسایلى که در آزمایش مى گنجد، بعد از آن که مسیر آزمایش را طى کرد، تبدیل به یک قانون عملى مى شود; مثلا به وسیله آزمایش ثابت شده است که سرعت نور در هر ثانیه 300 هزار کیلومتر است. امّا آن دسته از مسایلى که در علوم تجربى نمى گنجد و قابل آزمایش نیست و براى اثبات آن از روى عقل به قرائن و شواهد موجود تمسّک مى جویند، «فرضیّه» نامیده مى شود.
از این رو، «تبدّل انواع» فرضیّه است، نه قانون. یکى از ویژگى هاى فرضیّه، احتمال عوض شدن و باطل شدن آن است. به عنوان نمونه، دانشمندان فرضیّه اى را مطرح کردند که انسان هاى چهل هزار سال قبل، غیر از انسان هاى امروز بودند; ولى باستان شناسان جمجمه هایى از دو میلیون سال پیش یافتند که کاملا شبیه به انسان امروزى است. بدین ترتیب فرضیّه قبل، باطل مى گردد.