159

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
پیام امام امیرالمؤمنین(ع) جلد 13
شرح و تفسیر شرح و تفسیر

 
مَنْ وَضَعَ نَفْسَهُ مَوَاضِعَ التُّهَمَةِ فَلاَ یَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ بِهِ الظَّنَّ.
 
امام(علیه السلام) فرمود:
کسى که خود را در مواضع تهمت قرار دهد نباید کسى را ملامت کند که به او سوء ظن پیدا مى کند (بلکه باید خود را سرزنش کند که اسباب
سوء ظن را فراهم کرده است).(1)


(1). سند گفتار حکیمانه:
مرحوم خطیب در کتاب مصادر مى گوید: این کلام حکمت آمیز بخشى از کلماتى است که پیش از سید رضى مرحوم صدوق در کتاب امالى به صورت مسند و مرحوم ابن شعبه حرانى در تحف العقول به صورت مرسل آورده است همان گونه که مرحوم مفید نیز در کتاب اختصاص آن را در لابه لاى سخنان حکمت آمیز دیگرى به صورت مسند ذکر کرده است، سپس مرحوم خطیب، کلامى نسبتاً طولانى از کلمات امام امیرمؤمنان(علیه السلام)نقل مى کند که مشتمل بر توصیه هاى مهمى است و جمله مورد بحث در لابه لاى آن قرار دارد. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، 139).
اضافه بر این مرحوم کلینى در کافى، ج 8، ص 152، ح 137، این حدیث را به طور مسند از امیرمؤمنان(علیه السلام)به این صورت نقل مى کند: «مَنْ عَرَّضَ نَفْسَهُ لِلتُّهَمَةِ فَلاَ یَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ بِهِ الظَّنَّ وَ مَنْ کَتَمَ سِرَّهُ کَانَتِ الْخِیَرَةُ فِی یَدِه» همچنین در کتاب مسند زید بن على، ص 501 این کلام حکمت آمیز ذکر شده است.

 

شرح و تفسیر شرح و تفسیر
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma