8

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
پیام امام امیرالمؤمنین(ع) جلد 12
شرح و تفسیر شرح و تفسیر


 
اعْجَبُوا لِهَذَا الاِْنْسَانِ یَنْظُرُ بِشَحْم، وَیَتَکَلَّمُ بِلَحْم، وَیَسْمَعُ بِعَظْم، وَیَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْم.
 
امام(علیه السلام) فرمود:
از این انسان تعجب کنید که با یک قطعه پیه مى بیند، با قطعه گوشتى سخن مى گوید، با استخوانى مى شنود و از شکافى تنفس مى کند!(1)


(1). سند گفتار حکیمانه:
نویسنده مصادر نهج البلاغه از ابن سمعون که واعظ معروفى بود (وفات او سنه 387 بود) و 13 سال قبل از تألیف نهج البلاغه چشم از دنیا پوشید، نقل مى کند در یکى از سخنان خود مى گوید: «سُبْحانَ مَنْ أنْطَقَ بِاللَّحِْم وَبَصَّرَ بِالشَّحْمِ وَأبْصَرَ بِالْخَرْمِ; منزه است آن خدایى که با یک قطعه گوشت انسان را به نطق درآورد و با یک قطعه پیه بینایى و با قطعه اى استخوان شنوایى را» به او بخشید. نویسنده مصادر چنین نتیجه گیرى مى کند که «ابن سمعون» این سخن را از کلام مولى اقتباس کرده و بنابراین از منبع دیگرى غیر از نهج البلاغه گرفته است سپس مى افزاید: تنها «ابن سمعون بغدادى» نبود که از خطبه هاى امیرمؤمنان(علیه السلام)اقتباس مى کرد پیش از او «حسن بصرى»، «عبد الحمید بن کاتب» و «عبدالله مقفع» و غیر آنها، بلکه هر خطیب توانایى از سرچشمه کلام آن حضرت سیراب شدند. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 11).

 

شرح و تفسیر شرح و تفسیر
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma