خداوند در آیه 57 سوره اعراف به عنوان چهاردهمین مثل از مثلهاى زیبایى قرآن مى فرماید: «وَهُوَ الَّذى یُرْسِلُ الرِّیاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَى رَحْمَتِهِ حَتّى اِذآ اَقَلَّتْ سَحاباً ثِقالا سُقْناهُ لِبَلَد مَیِّت فَاَنْزَلْنا بِهِ الْماءَ فَاَخْرَجْنا بِهِ مِنْ کُلِّ الَّثمَراتِ کَذلِکَ نُخْرِجُ الْمَوْتى لَعَلَّکُمْ تَذکَّرُونَ». او کسى است که بادها را بشارت دهنده در پیشاپیش [باران ]رحمتش مى فرستد; تا ابرهاى سنگین بار را [بر دوش] کشند; [پس] ما آنها را به سوى زمینهاى مرده مى فرستیم; و به وسیله آنها، آب [حیات بخش] را نازل مى کنیم; و با آن، هر گونه میوه اى را [نیز در قیامت] زنده مى کنیم; شاید [با توجّه به این مثال ]متذکّر شوید!