معظم له خاطره اى دیگر از زمان تحصیل خود را چنین بیان کرد:
«با توجّه به گرماى فوق العاده هواى نجف و حسّاسیت من به گرما، از یکسال و نیم بیشتر نتوانستم در عراق بمانم و تصمیم گرفتم به وطن بازگردم. هنگامى که آیت الله روحانى از قصدم آگاه شد فرمود:
«از هزار طلبه، هشتصد نفر شرایط کافى براى طلبگى ندارند و از میان دویست نفر باقى مانده، تنها پنجاه نفر علاوه بر شرایط دیگر سلیقه خوبى دارند. از این پنجاه نفر بیست نفر به موفقیّت دست مى یابند و شما جزء آن بیست نفرید. نجف را ترک نکنید و در همین جا به تحصیلاتتان ادامه دهید».
ولى گویا مأموریّت الهى من حوزه علمیّه قم بود».