على(علیه السلام) نمونه کامل ویژگى هاى پنجگانه

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
مثالهاى زیباى قرآن جلد 2
مثل اصحاب پیامبر(صلى الله علیه وآله)در انجیلتوصیف اصحاب پیامبر(صلى الله علیه وآله) در تورات

على(علیه السلام) در باره مقاومت و ایستادگى خویش در برابر دشمن مى گوید: «وَاللّهِ لَوْ تَظاهَرَتِ الْعَرَبُ عَلى قِتالِى لَما وَلَّیْتُ(1); به خدا قسم! اگرتمام عرب در مقابلم بایستند فرار نمى کنم!» امیرمؤمنان(علیه السلام) که در برابر دشمن کانون خشم و قهر و غضب است، هنگامى که در مقابل دوستان و مسلمانان قرار مى گیرد، دریایى از لطف و عاطفه است، وقتى یتیم مسلمانى را مى بیند، او را برزانو مى نشاند و دست نوازش بر سرش مى کشد و سیلاب اشکش جارى مى شود، به گونه اى که انسان باور نمى کند این على، همان على است که در مقابل دشمن کانون خشم است. على وقتى که براى کمک به یک همسر شهید به کنارتنور آتش مى رود، صورت خود را به آتش نزدیک مى کند تا با چشیدن حرارت آتش از یتیمان غافل نشود.

على(علیه السلام) همواره در حال بندگى و عبودیّت خداوند بوده است. آن اسوه عبادت در برخى از اوقات، شبانه روز هزار رکعت نماز مى خوانده است.(2)

اخلاص على(علیه السلام)بى نظیراست، تمام وجود على(علیه السلام)اخلاص است. در جنگ خندق، وقتى عمروبن عبدود مغلوب مى شود و على (علیه السلام)برسینه او مى نشیند، «ابن عبدود» آب دهان برصورت «على» (علیه السلام)مى اندازد و به او ناسزا مى گوید. على(علیه السلام)برمى خیزد و در میدان جنگ چند قدمى حرکت مى کند، سپس بر مى گردد تا سر دشمن خدا را قطع کند. مسلمانان که از دور نظاره گر این صحنه بودند وقتى از سرّ این مسئله سؤال مى کنند; حضرت مى فرماید: «قَدْ کانَ لَشَتَمَ اُمّىِ وَ تَفَلَ فِى وَجْهِى فَخَشِیتُ اَنْ اَضْرِبَهُ لَحِظِّ نَفْسِى فَتَرَکْتُهُ حَتّى سَکَنَ مابِى ثُمَّ قَتَلْتُهُ فِى اللّهِ(3); او به مادرم جسارت کرد و در صورتم آب دهان انداخت، ترسیدم اگر او را بکشم، به خاطر تسکین دل خود باشد (و از روى اخلاص نباشد); بدین جهت در آن لحظه او را رها کردم، تا دلم آرام شود و خشمم فرو نشیند; سپس او را (از روى اخلاص و) براى رضاى خدا کشتم.»

شاعر زبر دست فارسى زبان، مولانا جلال الدّین بلخى، درباره داستان فوق چنین سروده است:

 

از على آموز اخلاص عمل *** شیر حق را دان منزّه از دغل

در غزا بر پهلوانى دست یافت *** زود شمشیرى بر آورد و شتافت

او خدو انداخت بر روى على *** افتخار هر نبىّ و هر ولىّ

او خدو انداخت بر رویى که ماه *** سجده آرد پیش او در سجده گاه

در زمان شمشیر انداخت آن على *** کرد او اندر عزایش کاهلى

گشت حیران آن مبارز زین عمل *** از نمودن عفو و رحم بى محل

گفت: بر من تیغ تیز افراشتى *** از چه افکندى مرا بگذاشتى

سپس از زبان حضرت على (علیه السلام)مى گوید: 

گفت من تیغ از پى حق مى زنم *** بنده حقّم نه مأمور تنم

شیر حقّم نیستم شیر هوا *** فعل من بر دین من باشد گوا(4)

 بنابراین نشانه هاى ایمان در سراسر زندگى على(علیه السلام) نمایان است و آثار عبادت و بندگى در چهره نورانى اش آشکار است.

 


 

1 . بحارالانوار، جلد 21، صفحه 26.
2 . بحارالانوار، جلد 41، صفحه 24. علاّمه امینى مى گوید: در نجف اشرف سراغ داریم افرادى را که در 8 ساعت هزار رکعت نماز مى خواندند; بنا براین مطلب فوق غیر ممکن نیست.
3 . بحارالانوار، جلد 41، صفحه 51 (به نقل از مظهر ولایت، صفحه 365).
4 . این قصیده بسیار طولانى است، مشروح آن را در کتاب مظهر ولایت، صفحه 365 مطالعه فرمائید.
مثل اصحاب پیامبر(صلى الله علیه وآله)در انجیلتوصیف اصحاب پیامبر(صلى الله علیه وآله) در تورات
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma