برخى از مردم دانسته یا ندانسته در لباس تقدّس و شرع غیبت مى کنند; مثلا هنگامى که از او مى پرسند: فلانى چطور آدمى است؟ مى گوید: افسوس که اسلام دهان مرا بسته است! این سخن بدتر از غیبت است. اگر عیب و ایراد او را بگوید، به مراتب بهتر از این گونه سخنان است که شنونده هزاران فکر بد در مورد او مى نماید; زیرا این سخن، به گفته برخى از علما دو گناه محسوب مى شود، هم غیبت است و هم ریا.
خداوند ان شاءاللّه توفیق ترک این سه گناه بزرگ، مخصوصاً گناه بزرگ غیبت، را به همگان عنایت فرماید!