این آیه شریفه ـ به قرینه آیات قبل و بعد از آن ـ تصویرى از حال مؤمنان و کافران ارائه مى دهد(1) و مثالى زیبا براى این قافله که از نقطه عدم حرکت کرده و سپس جامه وجود پوشیده و از آنجا به سوى نقطه بى پایان هستى; یعنى، ذات پروردگار در حرکت است، بیان مى کند. قافله اى که برخى از آنها در ابتدا یا وسط راه منحرف مى شوند و به جایى نمى رسند و برخى در راه راست حرکت مى کنند.
رهر و منزل حقیّم زسر حدّ عدم *** تا به اقلیم وجود این همه راه آمده ایم