از بعضى آیات و روایات استفاده مى شود که حضرت داوود(علیه السلام) نغمه بسیار زیبایى داشت; آن گونه که نه تنها انسان ها مجذوب صوت زیباى او مى شدند، بلکه هنگامى که در محراب عبادت مشغول مناجات مى شد، پرندگان نیز مى آمدند و در کنار یا بر بدن او مى نشستند.
و از آن جا که بهشت، کانون بهترین هاست در خطبه مزبور نقل شده که داوود(علیه السلام)قارى اهل بهشت است.
«ابن ابى الحدید» نیز به روایتى اشاره مى کند که همین معنا را در بردارد; مى گوید: «وَرَدَ فِی الْخَبَرِ: داوُدُ قارِىءُ أَهْلِ الْجَنَّةِ; داوود(علیه السلام) قارى بهشتیان است».