در قرآن مجید یکصد و چهارده سوره وجود دارد، که صد و سیزده سوره آن با «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم» که پیام آور رأفت و رحمت و محبّت اسلامى است، شروع شده، و تنها یک سوره بدون «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم» است(1)، که آن هم دلیل روشنى دارد:
سوره برائت اعلان جنگ و نبرد و بیزارى از دشمنان لجوج و عنود اسلام است که امیدى به هدایت و اصلاح آنها نیست; و روشن است که به هنگام جنگ با دشمن کینه توز، از رحمت و محبّت سخن گفته نمى شود.
به عبارت دیگر، نسبت خشونت و رحمت در قرآن مجید بر این اساس، نسبت یک بر صد و چهارده است; یعنى اصل بر رحمت و رأفت است و خشونت یک استثناء مى باشد!
آیا دینى که معجزه آن چنین کتابى است، آئین خشونت است؟!
1 . جالب این که همان یک مورد هم در سوره دیگرى از قرآن مجید جبران شده، چرا که در سوره نمل دو بار «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم» تکرار شده است.