خداوند متعال پس از اشاره به فرشتگانِ محافظ، که در طول عمر انسان مأمور تشکیل پرونده وى براى ارائه به دادگاه عدل الهى در جهان آخرت هستند، به امکان تحقّق معاد و رستاخیز انسانها پرداخته و در آیاتى کوتاه مى فرماید:
«(فَلْیَنظُرِ الاِْنسَانُ مِمَّ خُلِقَ * خُلِقَ مِنْ مَّاء دَافِق * یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ * إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ * یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ); انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده! از یک آب جهنده خلق شده است، آبى که از میان پشت و سینه ها خارج مى شود! مسلّماً خداوند مى تواند انسان را به حالت قبلى خویش باز گرداند!».
این، استدلال محکم و جالبى است. خداوندى که بشر را از یک قطره آب گندیده خلق مى کند، براحتى توان آفرینش مجدّد وى را از مشتى از خاک خواهد داشت.