امام صادق(علیه السلام) مى فرماید:
اَلنَّاسُ سَوَاءٌ کَأَسْنانِ الْمِشْطِ
وَالْمَرْءُ کَثِیْرٌ بِأَخِیْهِ
وَلا خَیْرَ فِى صُحْبَةِ مَنْ لَمْ یَرَلَکَ مِثْلَ الَّذِى یَرَنى لِنَفْسِهِ(1)
سه اصل مهم زندگى اجتماعى در حدیث بالا آمده است:
نخست مساوات و برابرى همه انسانها از هر نژاد و زبان و طبقه در تمام حقوق اجتماعى، دوّم پیوند فرد به اجتماع و اجتماع به فرد که از یک فرد به ضمیمه برادران، جامعه اى مى سازد، سوّم لزوم احترام به منافع دیگران به اندازه منافع خویشتن به عنوان شرط اساسى دوستى و رفاقت.
و جامعه اى که این اصول سه گانه در آن حکومت نکند نه یک جامعه اسلامى است و نه انسانى.