اسلام مالکیّت شخصى را محترم شناخته و هرکس را مالک دسترنج خود مى داند، و کار را پایه مالکیّت مى شناسد.
این یک قانون طبیعى است که اسلام آن را امضا کرده است، چرا که هرکس مالک طبیعى خود و نیروهاى خویش است. دسترنج و فرآورده هاى هرکس در واقع تبلورى از نیروهاى وجودى او محسوب مى گردد، بنابراین همان طور که انسان مالک خود و نیروهاى خویش است مالک کار و دسترنج خود نیز مى باشد.