مسأله 488ـ دروغ گفتن و دشنام دادن در همه حال حرام است، ولى در حال احرام به خصوص نهى شده است; یعنى از کارهایى است که مُحرِم باید آن را ترک کند، بلکه احتیاط واجب آن است که از اظهار برترى بر دیگران، یا بیان نقص دیگران نسبت به خود، نیز اجتناب کند، و این سه کار (دروغ، دشنام و تفاخر) مطابق بعضى از روایات معصومین(علیهم السلام) در معنى «فسوق» در آیه شریفه (فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فىِ الْحَجِّ)(1) جمع است.
مسأله 489ـ هرگاه مُحرِم هر یک از امور سه گانه فوق را انجام دهد کار خلافى کرده، ولى احرام او باطل نمى شود، و کفّاره آن استغفار است، و بهتر این است که انسان در حال احرام زبان خود را از هر سخن ناروا و زشت حفظ کند، و جز به نیکى سخن نگوید.
1 . سوره بقره، آیه 179.