امورى که در احرام عمره مستحب بود، در احرام حج نیز مستحبّ است. علاوه بر آن، مستحبّات زیر را نیز به قصد رجاء بجا آورد:
پس از این که احرام بست، و از مکّه بیرون آمد، همین که بالاى بلندى اطراف مکّه قرار گرفت، با صداى بلند لبّیک بگوید.
و هنگامى که متوجّه مِنى شد بگوید:
«اللّهُمَّ إیّاکَ أرْجُو، وَ إیّاکَ أدْعُو، فَبَلِّغْنی أمَلِی، وَ أصلِحْ لی عَمَلِی».
با تن و دلى آرام، با تسبیح و ذکر حق تعالى راه را ادامه دهد، و چون به منى رسید بگوید:
«اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذی اَقْدَمَنِیها صالِحاً فِی عافِیَة، وَ بَلَّغَنِی هذَا الْمَکانَ».
سپس بگوید:
«اَللّهُمَّ هذِهِ مِنى، وَ هِىَ مِمّا مَنَنْتَ بِهِ عَلَیْنا مِنَ الْمَناسِکِ، فَاَسْأَلُکَ اَنْ تَمُنَّ عَلَىَّ بِما مَنَنْتَ عَلى أنْبِیآئِکَ، فَإنَّما اَنَا عَبْدُکَ وَ فِی قَبْضَتِکَ».
و اگر ممکن است شب عرفه را در منى بماند، و به طاعت الهى مشغول باشد، و بهتر آن است که عبادات و خصوصاً نمازها را در مسجد خیف به جا آورد، و پس از نماز صبح تا طلوع آفتاب تعقیب گفته، سپس به سوى عرفات روانه شود، و اگر بخواهد بعد از طلوع صبح روانه شود مانعى ندارد، ولى سنّت بلکه أحوط این است که تا آفتاب طلوع نکرده از وادی محسَّر رد نشود، و روانه شدن پیش از صبح مکروه است، مگر بر اثر ضرورت، مانند بیمار و کسى که از ازدحام مردم خائف باشد.
چون به سوى عرفات حرکت کند، این دعا را بخواند:
«اَللّهُمَّ اِلَیْکَ صَمَدْتُ، وَ اِیّاکَ اعْتَمَدْتُ، وَ وَجْهَکَ اَرَدْتُ، اَسْئَلُکَ اَنْ تُبارِکَ لى فى رِحْلَتى، وَ اَنْ تَقْضِىَ لِی حاجَتى، وَ اَنْ تَجْعلَنى مِمَّنْ تُباهى بِهِ الْیَوْمَ مَنْ هُوَ اَفْضَلُ مِنّی».
و تا رسیدن به عرفات لبّیک را تکرار کند.
البتّه انجام بسیارى از این مستحبّات در حال حاضر مشکل است. آنچه را مى تواند انجام دهد، و اگر نیّت انجام همه را داشته، خداوند ثوابش را مى دهد; انشاءاللّه.